خواهم شدن به بستان، چون غنچه با دل تنگ…

October 12, 2025 Blog, Download, Forum, Posts, Shop

وقتی سخن از حافظ به میان می‌آید، بهتر است برای معرفی این ابرمرد که توانست دنیای زمینی ما را با آسمان گره بزند، از زبان خودش مدد جوییم که گفت‌: «حافظا، می‌خور و رندی کن و خوش باش ولی/ دام تزویر مکن چون دگران قرآن را».

همشهری آنلاین – سیدسروش طباطبایی‌پور: حافظ خودش را اینگونه معرفی می‌کند که مردی سرشار از رندی و نشاط است و از ریا و دورویی پرهیز می‌کند! و شاید همین صداقت اوست که توانست سخنش را بعد از گذشت قرن‌ها همچنان زنده و تازه نگه دارد و هر صاحبدلی را حتی اگر فارسی‌زبان نبوده، جذب افکار و اندیشه‌های خود کند.

حافظ اهل سیروسلوک است، آن هم سیر درونی انسان از تنگنای نفس و گشودگی دل و وصال به حقیقت؛ آنجا که می‌گوید، «خواهم شدن به بستان، چون غنچه با دل تنگ/ وآنجا به نیکنامی، پیراهنی دریدن»، از این دریدن پیراهن نفس خوشحال است زیرا چون غنچه دلش می‌شکفد و گل وجودش آشکار می‌شود و از طراوت آن دیگران را نیز بهره‌مند می‌کند.

بیش‌تر بخوانید:

دیوارهایی که بوی شعر می‌دهند

تاریخ می‌گوید او در قرن ۸قمری متولد شده، اما ادبیات به گواه غزلیات رنگارنگش که بر زبان همگان جاری است، معتقد است که حافظ را نمی‌توان در بند مکان و زمان به اسارت کشید و شاید به همین دلیل است که در ایران و بسیاری از کشورهای جهان نمادها، یادبودها و تندیس‌هایی از او به چشم می‌آید. اینجا به بهانه همزمانی با ۲۰مهر، روز بزرگداشت حافظ، همان شاعری که تاریخ در انسانیت و شعر و شعور به او نمره۲۰ داده، گشتی در ایران و جهان می‌زنیم و چند یادبود از او را از نظر می‌گذرانیم.

آب رکن‌آباد

مهم‌ترین بنای یادبود حافظ همان آرامگاه اوست. این مکان در باغ مصلای شیراز است و ۶۵سال پس از وفاتش نخستین عمارت گنبدی‌شکل را به فرمان حاکم فارس به‌خود دید و در طول زمان بارها مرمت و بازسازی شد. شاه‌عباس صفوی، نادرشاه افشار و کریم‌خان زند ازجمله حاکمانی بودند که مقبره حافظ را در زمان حکومتشان بازسازی کردند. بنایی که اکنون در تصویر می‌بینید، مربوط به حدود ۱۲۰سال پیش است. می‌گویند در جوار نخستین آرامگاه حافظ حوضی بود که از آب رکن‌آباد پر می‌شد؛ آبی که حافظ در غزلیاتش اینگونه از آن یاد کرده است: «بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت/ کنار آب رکن‌آباد و گلگشت مصلا را».